Wat is ooracupunctuur of auriculotherapie?
De ooracupunctuur of auriculotherapie is een halve eeuw geleden ontwikkeld door de Franse arts Paul Nogier. Sommige patiënten hadden, zo merkte hij, een littekentje in hun oorschelp. Bij navraag bleek dit het zichtbare overblijfsel te zijn van een barbaarse ischias behandeling. Die echter wel heel succesvol was. Hun ischias was daardoor genezen. Wat was er gebeurd?
Een smid prikte bij ischiaspijn een roodgloeiende spijker in een bepaald gedeelte van de oorschelp en de pijn verminderde sterk. Eerst gebruikte ook hij een gloeiende spijker, die hij in een houten handvat klemde. Daarna probeerde hij het met gewone naalden en toen met de wat beter te hanteren acupunctuurnaalden.
Nogier werd nog nieuwsgieriger en ging verder zoeken. Zijn vraag: zitten er nog meer van die punten op het oor en hoe vind je ze dan? Het vinden van de punten ging hem gemakkelijker af dan in eerste instantie verwacht. Als iemand bepaalde klachten had, duwde Nogier met de punt van een potlood op een plek in het oor. Dat voelde dan pijnlijk aan.
Hij ontwikkelde zelf een medisch instrument, een taster ter vervanging van het potlood. Met dit metalen stiftje tastte hij de oorschelp af op zoek naar gevoelige punten. Het gevoelige punt correspondeerde met een bepaalde klacht. Door het activeren van het gevoelige punt verdween de klacht. Net als destijds met de roodgloeiende spijker maar nu met naaldjes. En het mooie was dat het nagenoeg pijnloos was, dat er geen litteken achterbleef en dat hetzelfde spectaculaire resultaat werd behaald.
Nogier ontdekte daarop ook dat de oorschelp precies lijkt op een foetus. Het oorlelletje is het hoofdje, de rand in het oor het ruggetje, de kronkelige lijnen binnen het oor het opgekrulde lijfje. Ook de organen, zoals long en nieren alsmede weefsels, bloedvaten en zenuwen zijn op het oor terug te vinden.
Inmiddels zijn er meer geavanceerde puntzoekers ontwikkeld, die de weerstand van de punten op het oor kunnen meten en signaleren.
Nogier kwam dus op het idee de oorschelp als therapeutisch medium te gebruiken. Hij ontwikkelde op basis van empirische gegevens de somatotopie van de oorschelp. Hierbij wordt de plaats van alle organen op de oorschelp beschreven ( zie plaatje).
Gesteund door spectaculaire resultaten werden na de tweede wereldoorlog zijn concepten in tijdschriften gepubliceerd en op acupunctuur congressen gepresenteerd. Chinese delegaties namen de ideeën van Nogier over en introduceerden de ooracupunctuur in de Aziatische landen. Daar ontwikkelde zich de ooracupunctuur verder in een richting die we aanduiden met de term Chinese ooracupunctuur.
Er zijn nu twee richtingen:
Bij de ooracupunctuur prikkelt men met naalden bepaalde punten op de oorschelp. Deze punten zijn via het centrale zenuwstelsel reflexmatig verbonden met bepaalde delen van het lichaam. De prikkel leidt ter plekke tot een toename van de zelfgenezende werking van het lichaam. Ooracupunctuur is evenals Shiatsutherapie een behandeling met een algemeen regulerend karakter. Dit uit zich behalve in een werking op de klachten ook in een verbetering van het algemeen welbevinden. Beide therapievormen kunnen dan ook goed gecombineerd worden.
De te behandelen oorpunten worden behandeld met naalden en/of met bolletjes of zaden. De naalden, die gebruikt worden zijn zeer dun. Ze blijven 30 tot 45 minuten in het oor.
Ook worden zogenaamde verblijfsnaalden gebruikt. Deze 2 á 3 mm lange naalden blijven in het oor en kunnen 1 week tot 3 weken blijven zitten.
Bolletjes of zaadjes kunnen in plaats van naalden gebruikt worden als men acupunctuurnaalden onaangenaam vindt. Het therapeutisch effect van bolletjes of zaadjes bij volwassenen is mogelijk wat kleiner dan dat van naalden. Kinderen worden in principe altijd met bolletjes of zaadjes behandeld. . Ooracupunctuur is in de meeste gevallen ter ondersteuning van de Shiatsutherapie.